متفورین یک داروی رایج و موثر در درمان دیابت نوع 2 است که اغلب برای کاهش وزن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از این دارو برای کسانی که نیاز جدی به عمل اسلیو معده دارند ، تاثیر چندانی ندارد. متفورین همانند سایر داروها نیز ممکن است برخی عوارض جانبی را به همراه داشته باشد که لازم است مورد توجه قرار گیرند.

اختلالات گوارشی

 یکی از شایع‌ترین عوارض متفورین، اختلالات گوارشی مانند تهوع، استفراغ، درد شکم و اسهال است. این عوارض اغلب در مراحل اولیه مصرف دارو ظاهر می‌شوند و با ادامه درمان و تطابق بدن با دارو، کاهش می‌یابند. با این حال، در برخی موارد ممکن است این عوارض مداوم باقی بمانند.

خطر اسیدوز لاکتیک

 متفورمین ممکن است در موارد نادر منجر به ایجاد اسیدوز لاکتیک شود که یک عارضه جدی و حیاتی است. این عارضه بیشتر در افراد مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای مانند کلیوی، کبدی، قلبی و تنفسی رخ می‌دهد. عوامل خطرساز دیگر شامل سن بالا، کم‌آبی بدن و مصرف همزمان برخی داروها مانند داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی است.

کاهش جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی

مصرف طولانی‌مدت متفورمین می‌تواند به کاهش جذب برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین B12، فولات و آهن منجر شود. این امر در افراد مسن یا افرادی که رژیم غذایی نامناسبی دارند، بیشتر اهمیت پیدا می‌کند.

خطر ابتلا به هیپوگلیسمی

 در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که تنها از متفورین استفاده می‌کنند، خطر هیپوگلیسمی یاکاهش قند خوننسبتاً کم است. با این حال، در صورت مصرف هم‌زمان متفورمین با سایر داروهای ضد دیابت، این خطر افزایش می‌یابد.

اختلالات پوستی

در برخی موارد، مصرف متفورین ممکن است موجب بروز واکنش‌های پوستی مانند راش، خارش یا قرمزی پوست شود.

عوارض تنفسی

طبق نظر دکتر زندی ، جراح چاقی که  چندین سال در این زمینه تجربه دارد، در موارد نادر، متفورین ممکن است باعث بروز مشکلاتی در دستگاه تنفسی مانند تنگی نفس یا سرفه شود.

هرچند متفورین دارویی نسبتاً ایمن و موثر است، اما همانند سایر داروها، استفاده نامناسب یا طولانی‌مدت آن می‌تواند به عوارض جانبی منجر شود. بنابراین، مصرف این دارو باید تحت نظارت پزشک و با دقت انجام شود. بیماران باید عوارض احتمالی را شناسایی و در صورت بروز هرگونه عارضه، فوراً با پزشک خود تماس بگیرند.

راه‎‌های جایگزین مصرف متفورمین

انتخاب داروهای کاهنده قند خون

   - داروهای آگونیست گیرنده مانند لیراگلوتید، سماگلوتید یا دوپاگلیفلوزین (داروهای مهار کننده SGLT2)

   - داروهای مهارکننده مانند سیتاگلیپتین یا لینواگلیپتین

   - انسولین های بلنداثر مانند گلارجین یا دگلوولک

 تغییر در سبک زندگی و رژیم غذایی

   - کاهش وزن و ورزش منظم می تواند به تنهایی یا در ترکیب با داروها موثر باشد.

   - رژیم غذایی کم کربوهیدرات یا رژیم غذایی مدیترانه ای می تواند مفید باشد.

 درمان های تکمیلی

   - استفاده از مکمل های غذایی مانند کروم، کارنیتین یا آلفا-لیپوئیک اسید

   - انجام فعالیت های بدنی مانند یوگا، مدیتیشن یا تمرینات تنفسی

در موارد شدید، امکان استفاده از داروهای تزریقی یا جراحی چاقی وجود دارد.

در هر صورت، تصمیم گیری نهایی باید با مشورت پزشک متخصص صورت گیرد تا بهترین گزینه برای شرایط فردی شما انتخاب شود. من پیشنهاد می کنم با ارائه تمامی این اطلاعات به پزشک خود، با هم بهترین گزینه را بررسی کنید.